زیرنویس فارسی فیلم The Pod Generation 2023 سوفی بارت با «نسل غلاف»، اولین فیلم بلند او پس از «مادام بواری» در سال ۲۰۱۴، به صندلی کارگردانی بازگشت. این طنز علمی-تخیلی به نوعی حواس پرت، به طرز عجیبی جذاب، و به طرز حیله گرانه ای خنده دار، امیلیا کلارک و چیوتل اجیوفور (هر دو بسیار خوب) را در نقش یک زوج متاهل ایفا می کند که به دنبال تشکیل خانواده در یک جامعه دیستوپیایی هستند که با غیرانسانی بودن و ساختگی آن مشخص شده است.

در روزگار کنونی ما که وابستگی به فناوری هرگز بالاتر نبوده و چیزی به سادگی ارتباط انسانی به سرعت در حال تبدیل شدن به یک مفهوم خارجی است، «نسل غلاف» فیلمی به موقع می سازد. آینده نه چندان دوری که بارت متصور است، دنیایی است که طبیعت به یک کالا تبدیل شده و جامعه از هرگونه ارتباط ملموس با آن جدا شده است. مردم تقریباً در تمام جنبه های زندگی خود به هوش مصنوعی متکی هستند. بسیاری از خانه‌های آن‌ها را اداره می‌کند، از تنظیم صبحانه گرفته تا اندازه‌گیری سطح سروتونین و سنجش «شاخص سعادت» آن‌ها. حتی روانپزشکان انسانی نیز جای خود را به A.I داده اند. درمانگران

این قطع ارتباط ناسالم در هیچ کجا به اندازه منطقه بچه دار شدن مشهود نیست. در حالی که برخی هنوز مراسم قدیمی زایمان طبیعی را انجام می‌دهند، بیشتر آنها به شرکت‌هایی مراجعه می‌کنند که متخصص در داشتن فرزند شما برای شما هستند. آنها ادعا می کنند که پاسخی برای کاهش نرخ زاد و ولد هستند که دلیل آن را ناراحتی می دانند. “اجازه دهید تا زمانی که شما از نوزادان خود لذت می برید، کارهای سنگین را انجام دهیم.”

راشل (کلارک)، تاجر میانسالی که برای یک شرکت بزرگ کار می کند و به تازگی چنین شرکتی را خریداری کرده است، وارد شوید. این مرکز رحم نامیده می شود (که 1-800-WOMB برای علاقه مندان به تور است) و در زمینه خود بسیار مورد احترام است. ریچل در بیشتر موارد، برخلاف همسرش الوی (اجیوفور)، گیاه‌شناس که بیشتر وقت خود را صرف پرورش گیاهان در آپارتمانشان می‌کند و از جدایی دنیایشان از طبیعت ابراز تاسف می‌کند، وارد دنیای فناوری‌محور روزگارش شده است.

با اصرار تهاجمی رئیسش، ریچل از مرکز رحم بازدید می کند و بدون اینکه به آلوی بگوید، یک تور برنامه ریزی می کند. هر دو می خواهند بچه دار شوند و او به زایمان طبیعی فکر می کند. اما او به سمت دیگری گرایش پیدا کرده است، به خصوص پس از توصیه بیشتر رئیسش که به خود خدمت کرده است. آن‌ها در نهایت تصمیم می‌گیرند از مرکز رحم استفاده کنند که در نهایت ازدواجشان را در مسیرهای غیرمنتظره‌ای پیش می‌برد، زیرا با فرازهای راحت و مشکلات بیشتر مربوط به داشتن یک نوزاد سفارشی روبرو می‌شوند.

بارت با مفهوم خود بسیار سرگرم کننده است و فیلم او بسیار خنده دارتر از آن چیزی است که من انتظار داشتم. او خنده های خوبی از بیهودگی محض ما می بیند و می شنویم. با این حال یک هشدار نه چندان ظریف در سراسر وجود دارد که ارزش گوش دادن به آن را دارد. هر کاری که به نام «پیشرفت» انجام می‌شود به نفع ما نیست، به‌ویژه اگر در حال معامله با ماهیت انسانیت خود باشیم. از دست دادن هویت خود، تلاش برای ایجاد شادی، قربانی کردن فردگرایی خود برای راحتی – فقط برخی از افکاری است که هنگام تماشای من به ذهنم خطور کرد.

متأسفانه فیلم در آخرین قسمت راه خود را کمی گم می کند و بدون اینکه هیچ وقت واقعاً علایقی را که در طول راه در ما ایجاد می کند ارضا کند، به پایان می رسد. من از خوش‌بینی‌ای که در صحنه‌های پایانی آن به دست می‌آوریم قدردانی کردم، اما در مورد اعتقادات فیلم متعجب شدم. با این حال، بارت سؤالات قابل تاملی را مطرح می کند و از بازی کردن در جعبه شنی جالب آینده خود لذت زیادی می برد. فیلم فوق‌العاده به نظر می‌رسد و بازی‌های کلارک و اجیوفور برای متمرکز کردن ما در دنیای حواس‌پرتی که شخصیت‌های آن‌ها در آن زندگی می‌کنند، کلیدی است. اگر فقط فیلم کمی بیشتر نیش. «نسل پاد» از 11 آگوست اکران می شود.